65 : Poród

~~ Dedykacja dla Alex13, bo mi pomogła, oraz dla wszystkich, którzy tak niecierpliwie czekali na ten moment ~~

Żebyście tylko wiedziały, moje kasztanki kochane, jak wielki ubaw miałam przy pisaniu tego... Co chwilę rodzice się zastanawiali, czy mnie coś nie opętało, że tak się śmieję jak głupia. Ale cóż... Skończyłam! Zabawy było przy tym tyle... 

Bickslow : Dobra, nie truj im już tylko pozwól im czytać!

...

EPIC PORÓD EVER *^*

~*~

Pielęgniarka w recepcji z przerażeniem patrzała, jak cała zgraja ludzi wdarła się do szpitala, w panice i krzyku wrzeszcząc coś w stylu „Juvia rodzi!”.

A na samym przodzie tej zgrai szła para. Chłopak, obejmujący ręką ciężarną dziewczynę, która oddychała głęboko, z kropelkami potu na czole.

I biedna pielęgniarka już wiedziała, że to będzie bardzo męczący dzień…

~*~

Wszyscy, którzy przyszli do szpitala za Juvią, kręcili się po korytarzu, szukając miejsca dla siebie. Dziewczyna została wzięta na porodówkę. I teraz trzeba było tylko czekać.

Gray niespokojnie chodził to w jedną, to w drugą stronę, co chwilę łapiąc się za włosy, jakby miał zamiar je wyrwać. Erza stała spokojnie z boku, ze skrzyżowanymi na piersiach rękoma. Dwa z krzeseł zajmowały Lucy i Levy, które siedząc ściskały się za dłonie, gapiąc się ze strachem w podłogę. Gajeel stał oparty plecami o ścianę, jak gdyby nigdy nic, gapiąc się w sufit. A Natsu rozglądał się, czekając na cud. Mira, jak zawsze uśmiechnięta, siedziała na krześle obok dziewczyn. A obok niej Elfman, który jednak mimo wszystko wolał zostać przy siostrze. A Jet i Droy kucali przy Levy, starając się ją jakoś pocieszyć.

A wszystkim popuściły nerwy, kiedy usłyszeli z porodówki krzyk rodzącej Juvii. Gray padł na kolana, Natsu potknął się o własne nogi, Gajeel zjechał po ścianie na podłogę. A Lucy i Levy zaczęły płakać ze sobie znanych tylko powodów. Jet i Droy na wszelkie sposoby starali się pocieszyć swoją przyjaciółkę. Choć nie bardzo im to wychodziło…

I tylko Erza, Mira i Elfman zachowali jako taki spokój.

- Kto jest ojcem dziecka? – Spytał lekarz, który właśnie wyjrzał zza drzwi porodówki.

- J-Ja. – Odpowiedział niepewnie Gray, wstając.

A lekarz pochwycił jego ramię i wciągnął go do środka, mówiąc jednocześnie „pańska dziewczyna pana potrzebuje”.  A Gray spojrzał na pozostałych z miną typu „ratujcie”.

~*~

Natsu był głodny. Znowu. Jak zwykle. A wszyscy dookoła panikowali. Tylko dlatego, że Juvia rodziła. No bo co to takiego taki poród? Nie rozumiał, o co tyle paniki…

- Idę coś zjeść. – Stwierdził po chwili, kierując się w stronę szpitalnej restauracji. Reszta wróżek odprowadziła chłopaka spojrzeniem. Aż w końcu Erza opuściła ręce z westchnieniem.

- Przypilnuję, by nie narozrabiał. – Powiedziała, idąc za nim.

Lucy skinęła głową, na chwilę powstrzymując swój płacz. A potem znowu się rozbeczała, kiedy usłyszała kolejny krzyk Juvii.

~*~

Minęło zaledwie parę chwil. A już nieprzytomny Gray został wyniesiony z porodówki.

- Ojej. – Mruknęła Mira, uśmiechając się w ten swój sposób.

- To nie jest męskie, Gray! – Ryknął na cały głos Elfman, wstając i gapiąc się gniewnie na nieprzytomnego chłopaka. Jakby ten mógł go usłyszeć.

Ale w momencie kiedy Elfman sam podniósł spojrzenie i w szparze między drzwiami dostrzegł to, co się działo w środku… Sam padł nieprzytomny, samym sobą gniotąc Graya.

Lucy i Levy płakały coraz rozpaczliwiej, tuląc się do siebie. A Jet i Droy prawie skakali dookoła, starając się poprawić im humory. Jakkolwiek…

Gajeel, wstając, gapił się na scenę przed sobą z niedowierzaniem. Aż w końcu, chwycił Graya za szyję, bo koszuli już nie miał.

- Obudź się do cholery, Juvia rodzi a ty sobie myślisz, że możesz leżeć i spać?! – Wydarł się, szarpiąc chłopakiem, którego głowa bezwładnie kołysała się na boki.

A Gajeel, coraz bardziej wkurzony zarówno krzykami Juvii, beznadziejnością Graya i Eflamana, a także płaczem dziewczyn, w końcu odrzucił nieprzytomnego chłopaka, który wylądował na bracie Miry.

- Ojej. – Mruknęła barmanka, uśmiechając się niepewnie.

~*~

Natsu wpadł do szpitalnej restauracji. I ze ślinką cieknącą z ust gapił się na całe te żarcie. Pyyyyyychaaaaa! Ale sobie poje, woah! Ale zaraz, chwila…

- A gdzie ogień? – Spytał, gapiąc się na pielęgniarkę, która przechodziła akurat obok. A ta spojrzała na niego dziwnie. Jakby był wariatem.

- Ogień? A na co panu ogień? – Spytała zaskoczona, uśmiechając się jednak.

- No jak to po co? Żeby go zjeść… - Stwierdził Natsu, rozglądając się za ogniem. Ale nigdzie go nie mógł znaleźć. Co bardzo go denerwowało… - Gdzie do cholery?! Jak można nie mieć ognia w menu?! Jak wy tu chcecie ludzi karmić?! Czym?! Jeszcze mi powiedzcie, że lodami! – Wydarł się chłopak.

I w jego dłoniach pojawił się ogień. Ludzie z krzykiem zaczęli uciekać, tak jak pielęgniarka. A Erza, dotychczas stojąca z tyłu, zaczęła zbliżać się do chłopaka z wściekłą miną. I najpewniej coś by mu zrobiła, gdyby nie jedna sprawa…

- ¿Qué está pasando aquí? (hiszp. Co tu się dzieje?) – Głos, który rozbrzmiał z tyłu, sprawił że dwójka magów obejrzała się z niedowierzaniem, gapiąc się na gliniarza, który właśnie wybrał sobie tą chwilę, coby zajrzeć do szpitala.

~*~

Gray niemrawo otworzył oczy. I kiedy tylko zdał sobie sprawę z tego, co się dzieje, zerwał się na nogi. I stanął w drzwiach porodówki. Ledwie trzymając się na nogach, roztrzęsiony i blady.

- Juv… - Nie dokończył. Już padł nieprzytomny.

- Ojej. – Mruknęła Mira, uśmiechając się w ten swój sposób.

A widząc to Gajeel jeszcze bardziej się wkurzył. Chwycił chłopaka za kark i wyrzucił go na korytarz, samemu podwijając rękawy koszuli.

- Juvia, trzymaj się, idę do ciebie! – Ryknął z bojowym nastawieniem i z buta wjechał na porodówkę.

Lucy i Levy, dalej na korytarzu, płakały jak opętane, tuląc się do siebie nawzajem. A Jet i Droy już nie wiedzieli, co robić, by im poprawić humory.

- Ja chcę dzieci! – Krzyknęła w końcu Lucy, zanosząc się płaczem.

- Ja nie chcę mieć dzieci! – Również zawołała płaczliwie Levy, tuląc się do blondynki.

A Jet i Droy spojrzeli po sobie ze zrezygnowaniem.

~*~

Natsu i Erza wpatrzyli się w hiszpańskiego gliniarza, który stojąc u wejściu do szpitalnej restauracji, również gapił się na nich z niedowierzaniem.

- Eee… My tego… - Zająkała się Erza, zastanawiając się, jak wybrnąć z sytuacji.

- Spokojnie, Erza. – Powiedział Natsu z miną, jakby panował nad sytuacją. Podszedł do policjanta. – Specjalnie na tą chwilę uczyłem się hiszpańskiego. – Dodał, rzucając Erzie spojrzenie w stylu „patrz i ucz się”. Choć ona miała co do tego złe przeczucia… Natsu odchrząknął i uśmiechnął się szeroko. – Najpierw spytam go, jak się ma! Hmm… ¿Qué tan grande un tonto es usted? (łamany-hiszpański-a’la-Natsu : Jak wielkim głupkiem jesteś?)

Policjant nagle cały stał się czerwony, a na jego skroni wyskoczyła pulsująca żyłka. Wkurzony zaczął coś krzyczeć, wymachując rękoma jak wariat.

A Erza z załamaniem dotknęła dłonią czoła, zastanawiając się, co takiego tym razem zniszczył Natsu…

~*~

- Juvia?!

- To męskie?!

Gray i Elfman jednocześnie podnieśli głowy, przytomniejąc. Powiedli dookoła spojrzeniem szeorko otwartych, przerażonych oczu. To, co zobaczyli, wzbudziło w nich panikę.

Lucy i Levy, płacząc, przytulały się do siebie. Jet i Droy, nie wiedząc, co robić, z bezsilności również płakali, siedząc pod ścianą. A Mira, siedząc na krześle, uśmiechała się tylko w ten swój sposób.

Gray i Elfman, łapiąc się za włosy, zaczęli coś wrzeszczeć o koszmarze, złym śnie, lub że to zaraz minie.

Ale kiedy tylko usłyszeli z porodówki krzyk Juvii, zaraz obaj znowu padli nieprzytomni.

- Ojej…

~*~

Jemu nie było do śmiechu. Krzyk Juvii ranił jego uszy. A jej dłoń, która rozpaczliwie ściskała jego, tym bardziej przyprawiała o ból, kiedy paznokciami wręcz wbijała się w jego skórę.

Cholera, on zamorduje tego Gray’a, ćpuna jednego! Co on sobie do cholery myśli?! Że co, że Juvia mu dziecko urodzi, a on sobie może spać?! Nie, do cholery!

- Trzymaj się, Juvia! Dasz radę! – Powtarzał w kółko.

Dziewczyna przerwała krzyk. Zaczęła oddychać głęboko, dość szybko. Widział krople potu perlące się na jej twarzy. Kosmyki jej włosów lepiące się do bladego czoła. I oczy pełne łez.

Znowu krzyknęła. A jej paznokcie jeszcze mocniej wbiły się w jego dłoń. Zignorował to, cały czas mówiąc do dziewczyny. Że da radę. Że jest silna.

BO KTOŚ DO CHOLERY MUSIAŁ JĄ WESPRZEĆ, SKORO GRAY UMIAŁ TYLKO ZEMDLEĆ!

~*~

Policjant dalej wrzeszczał coś po hiszpańsku, a Natsu i Erza nie rozumieli z tego bełkotu całkowicie… Nic.

- Coś ty mu powiedział?! – Wrzasnęła Erza. W jej dłoni pojawił się miecz.

- E-Ee… Nic! Naprawdę! Spytałem się go, co u niego! Przysięgam! – Zawołał Natsu w panice.

A Erza nie zważała już na jego tłumaczenia. Zaczęła gonić go. Po całej restauracji. Na oczach policjanta. W ucieczce Natsu wywracał stoły i krzesła. Białe obrusy walały się po podłodze wśród resztek szklanek i talerzy. A to wszystko rozdeptywane przez dwoje magów, którzy biegali w kółko jak wariaci.

Aż w końcu Natsu… On chciał tylko usunąć z drogi zawadzający mu stół! Ale skończyło się na tym, że… Kiedy go chwycił i odrzucił… On… On poleciał! I uderzył! Prosto w hiszpańskiego policjanta…

Jego głowa chyba nie była tak mocna. Bo kiedy twarde drewno uderzyło o jego czoło, padł na podłogę nieprzytomny.

Dwójka magów zatrzymała się momentalnie, parząc z przerażeniem na policjanta, który nie ruszał się.

- Zabiłeś go! – Krzyknęła Erza.

- Nie chciałem!

~*~

Nie wiedział, ile to już trwa. Czas, jaki upływał, dla niego teraz dzielił się na te momenty, kiedy na zmianę Juvia albo krzyczała z bólu, albo oddychała szybko i płytko.

Ale w końcu to się stało. W końcu, kiedy nie czuł już dłoni, usłyszał płacz dziecka.

Ulga, którą w tej chwili poczuł, nie mogła się równać z niczym. Uścisk dłoni Juvii rozluźnił się. I ona sama nie krzyczała już. A uśmiechnęła się szeroko. Kiedy tylko podano jej zarumienione, małe dziecko owinięte w biały ręcznik.

- Udało ci się. – Powiedział Gajeel, odgarniając z jej spoconego czoła kosmyki niebieskich włosów.

I dziewczyna uśmiechnęła się, tak szczęśliwie, tuląc do siebie dziecko.

- Juvia jest taka szczęśliwa… - Wyszeptała. I w momencie, kiedy z jej oczu popłynęły naprawdę szczęśliwe łzy, dziecko przestało płakać, czując ciepło swojej matki.

~*~

Na Sali zapanowała tak nagła cisza, że aż wszyscy ze strachem wpatrywali się w drzwi. Luci i Levy przestały płakać. Tak samo jak Jet i Droy. A Mira, dalej uśmiechając się, zdawała się nie zauważyć nagłej zmiany.

- Co się…? – Niemrawy głos przerwał ciszę. Gray, ledwo przytomny podniósł się na łokciach, rozglądając się dookoła szeroko otwartymi oczami. A potem sobie o czymś przypomniał. – Juvia! – Krzyknął, wstając chwiejnie. I otworzył drzwi porodówki.

Pierwszym, co go powitało, była pięść Gajeela wbita w jego twarz. Chłopak aż odleciał do tyłu i przejechał po podłodze.

- Ty gnoju, co ty sobie myślisz! Twoja dziewczyna rodzi a ty sobie śpisz! – Gajeel chwycił Gray’a za szyję, jakby chciał go udusić. I zaczął nim szarpać, wrzeszcząc w kółko to samo.

Ale zaraz przerwał swój monolog, kiedy z porodówki na wózku wyjechała Juvia, pchana prze pielęgniarkę. Dziewczyna w ramionach trzymała dziecko. I właśnie ta mała istotka teraz przykuła spojrzenie wszystkich. Ci, którzy byli na korytarzu, poza nieprzytomnym Elfmanem i Gajeelem, otoczyli Juvię ze wszystkich stron, patrząc na dzieciatko jak na cud świata.

- Gray-sama… - Jęknęła Juvia. I w jej oczach pojawiły się łzy.

- Juvia… - Odszepnął chłopak, szczerząc się jak głupi. Ale zaraz przestał, kiedy dziewczyna rozpłakała się na dobre.

- Czemu Gray-sama nie był przy Juvii?!

~*~

- Ja chcę dzieci… - Powtarzała w kółko Lucy.

- Ja nie chcę dzieci… - Całkiem przeciwna Levy, która szła obok, dalej miała w pamięci ten przeraźliwy krzyk Juvii.

Reszta członków Fairy Tail wracała ze szpitala do gildii, by powiadomić o tym, że na świat przyszedł właśnie mały Fullbuster.

Natsu był nieprzytomny i ciągnięty za szalik przez Erzę. Lucy wolała nie wnikać, co się stało. Mira i Elfman szli nieco z przodu. Gajeel obok Levy, z dłońmi wsadzonymi w kieszenie spodni. A Jet i Droy z tyłu, zamykając ten korowód.

- A to czemu? – Spytał Gajeel Levy, jakby nie rozumiejąc jej podejścia. A ona tylko się wzdrygnęła.

- Jak jej zrobisz dziecko to pożałujesz! – Krzyknął Jet, a Droy ochoczo mu przytaknął.

Wszyscy spojrzeli z zaskoczeniem na ich zawzięte miny. Bo wszyscy wiedzieli, jak bardzo obaj troszczą się o małą Levy. Ale w tej sprawie oni głosu nie mieli.

- To co Levy, ile chcesz mieć dzieci? Pięć? A może od razu dwadzieścia? – Zażartował Gajeel, opierając dłoń na jej głowie.

A Levy po prostu się teraz rozpłakała, dalej będąc jednym wielkim kłębkiem nerwów.

~Podobało się? Komentuj!~