36 : Pzedślubne problemy

Hej wam, kasztanki ~ !

Tak, już mnie lepiej jest :3 Ogarnęłam się. No i tableta zdobyłam ~ ! Biorę się ostatnimi czasy ostro za rysowanie...

Ach, i muszę was kasztanki powiadomić, że wyjeżdżam. Ferie mam, to i na tydzień zniknę. Jak ja przeżyję tyle czasu bez neta?!

Bickslow : Nie jęcz, dasz radę.

Ahio, muszę dać radę :3 Obym coś za ten tydzień napisała konkretnego w końcu...

To buzia, kasztanki moje, do napisania za tydzień ~ !

~*~

- Nie wierzę, że jesteście takimi… Uhh! – Jęknęła Levy, zaciskając dłonie w pięści z frustracji.

Kiedy udało im się wszystko załatwić, rozeszli się w swoje strony. Natsu pewnie dostanie niezły ochrzan od Lucy, a Juvia pewnie będzie zbyt zakochana w Gray’u, by być na niego zła. A Levy? Czuła, że zaraz wybuchnie.

- Zdarzają się wypadki… - Odpowiedział Gajeel, który szedł za nią z dłońmi w kieszeniach, jak gdyby nigdy nic.

- Wypadki?! Po pijaku rozwalenie miasta nazywasz wypadkiem!? To katastrofa! Co wyście tam robili, że takie coś…

- Hej, ja się ciebie nie pytam, co wyście robiły na panieńskim Lucy. – Warknął Gajeel, najpewniej poirytowany.

- No wiesz, my nie rozwalamy miasta, nawet jak się upijemy! – Odpowiedziała, może nieco za głośno, bo ludzie oglądali się na nich.

- TO nie była MOJA wina tylko tych NAPALEŃCÓW! – Gajeel równie coraz bardziej podnosił głos, tak że powoli ich „rozmowa” zamieniała się w kłótnię.

- Ale byłeś tam! Czemu ich nie powstrzymałeś?! Jakaś dziwka ci w głowie zawróciła?!

- Oi, Levy! – Poczuła, jak chwyta ją za ramiona i obraca przodem do siebie. Dostrzegła jego wściekłą twarz, ale tym razem sama była równie zdenerwowana. – Nie gadaj głupot! Dobrze wiesz, że nie mógłbym…

- Byłeś pijany!

- Ty też byłaś pijana! To co, mam od razu podejrzewać, że robiłaś coś z jakimś facetem?!

- Nie! Bo ja akurat ciebie kocham i ty przynajmniej o tym wiesz! – Krzyknęła już, czując się jakby była blisko płaczu.

Wszystko było nie tak jak powinno… Miało być inaczej… Lepiej… Ale nie tak!

~*~

Wyszła z przymierzalni, stąpając ostrożnie, by nie nadepnąć pokrywającego ją materiału.

Dziewczyny, które razem z nią szukały odpowiedniej sukni, to uśmiechnęły się szeroko, to ze wzruszeniem dociskały dłonie do ust, jakby miały się popłakać.

Widząc ich reakcje nieco się zmieszała, ale i uśmiechnęła się, obracając powoli na pięcie.

Materiał przyjemnie zaszeleścił w tym ruchu.

Aż w końcu stanęła przed lustrem i spojrzała na siebie.

Piękniejszej Lucy w życiu nie widziała.

Suknia, idealnie biała, okrywała jej ciało. Odsłaniała ona ramiona, niżej jednak opinała ściśle jej talię. Dalej, podkreślając szersze biodra, rozchodziła się szeroko. Z prawej strony górna część materiału spódnicy zbierała się, tworząc niby kwiat. Zaś spod owej warstwy wychodziła reszta materiału, tworząc szeroką spódnicę. Idealne zgięcia materiału sięgały aż do podłogi, zakrywając jej nogi.

- Wyglądasz cudownie, Lu~chan! – Zawołała Levy, a reszta ochoczo przytaknęła.

- Naprawdę? – Spytała.

W tym sklepie był tyle sukni… Tyle pięknych sukni… A tak mało czasu! Chciała wszystkie przymierzyć, przekonać się, która najlepsza, ale… Musiałaby tu spędzić cały dzień!

- Nie marudź już, Lucy, pasuje idealnie. – Powiedziała Erza, podchodząc i obracają dziewczynę, by się jej przyjrzeć.

~*~

- Dobra, Happy, skoro Lucy ma się do nas wprowadzić to dajmy z siebie wszystko! – Krzykął Natsu.

W bojowej pozie pięści opierał na biodrach i niby na największego wroga patrzył na bałagan panujący w jego chatce. Jakby kto tu wielką bitwę urządził, a potem uciekł…

Kiedy tak tu nabałaganił?!

- Aye, sir ~ ! – Zawołał Happy, lecąc mu nad głową z mokrą szmatą.

Podczas gdy kot ścierał już kurze, Natsu wziął się za sprzątanie wszystkich rzeczy rozwalonych na podłodze…

O, tu się zapodziała ta bluza, co jej szukał tyle czasu!

Jakim cudem on tu zrobił taki bałagan?! Musiał to teraz sprzątać wszystko… Hamak trzeba będzie zamienić na łóżko, nieco przemeblować no i…

Cholera, przecie tu jest za mało miejsca!

- Aaaaa, i co teraz?! – Wydarł się, wyrywając niemal włosy z głowy.

- Co jest? – Spytał zaniepokojony kot, podlatując do chłopaka.

- Tu jest za mało miejsca na nas wszystkich! – Krzyknął, starając się zmusić swój mózg do myślenia.

Happy, jakby nagle go olśniło, oparł obie łapki na łebku i również zaczął krzyczeć, jakby go postawiono przed strasznym monstrum.

- Dobra, opanuj się Happy! – Zarządził Natsu, wstając. – Skoro i tak trzeba to kupimy nowy dom!

- Powiemy Lucy? – Spytał kociak, patrząc na chłopaka z podziwem.

- Nie. To będzie niespodzianka. Happy, Idziemy na misję! Musimy zdobyć kasę!

- Aye, sir ~ !

~*~

- Natsu się strasznie zaangażował… Znowu biega na misje. Tym razem przynajmniej powiedział coś. „To będzie niespodzianka” – Powiedziała Lucy, starając się podrobić ton chłopaka.

- Ciekawa jestem, co dla ciebie szykuję… - Odpowiedziała Levy, przystawiając kubek gorącej herbaty do ust.

Szukanie sukni ślubnej, przygotowywanie gildii, dekoracji, organizacja tego wszystkiego… To potrafiło działać na nerwy. Dlatego też tego wieczora urządziły sobie z Levy wieczór, by nieco odreagować. Była herbatka, mnóstwo słodyczy i rozmowy. Czego chcieć więcej?

- Nie wiem, ale… Skoro tak się zaangażował to musi być coś wielkiego! – Lucy uśmiechała się rozmarzona, póki nie dostrzegła strapionej miny przyjaciółki. – Hej, Levy… Co się dzieje?

- Co…? – Dziewczyna, jakby przywrócona z otchłani własnego umysłu do rzeczywistości, spojrzała zdezorientowana na przyjaciółkę. – A-ach… Nie, to nic… Naprawdę…

- Levy… Co cię dręczy? Przecież możesz mi wszystko powiedzieć!

- No… - Dziewczyna wbiła spojrzenie w parujący jeszcze płyn wypełniający trzymany przez nią kubek. I chwilę jej zajęło, jakby na namyślenie się, nim w końcu powiedziała. – Cieszę się, że wam się dobrze układa… Bierzecie ślub! To niezwykłe! – Uśmiechnęła się do przyjaciółki, jednak zrobiła to w taki sposób, że nie można było pomyśleć, by była najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. – Bo… Mnie i Gajeelowi już się tak dobrze nie układa… Ostatnio pokłóciliśmy się o ten ich wieczór kawalerski i… Wiesz… On mi jeszcze ani razu nie powiedział… Że mnie kocha… - Levy odstawiła kubek. Ręce jej drżały. – Ja… Ja mu mówiłam… Myślałam, że odpowie… Ale on tylko… Odszedł… I…. J-ja nie wiem…

Wiedział, że taki stan rzeczy ją dobijał.

I nie dziwiła się.

Sama czułaby się zraniona, gdyby Natsu ją tak potraktował. Bo w końcu każda kobieta chce słyszeć, że ten, na którym jej zależy, też ją kocha.

Wiedziała, ile te słowa znaczą dla zakochanej.

Oplotła ręce wokół dziewczyny i przytuliła ją mocno do siebie. Chciała jej jakoś pomóc. Wesprzeć ją. Była jej najlepszą przyjaciółką!

Gajeel, jakiś ty jest głupi!

Czuła, że Levy drżała, jakby się miała zaraz popłakać. Objęła ją mocniej, a i dziewczyna również objęła Lucy, jakby szukając tej pociechy.

- Faceci są tak żałośnie głupi…

~*~

Wszystkie razem zebrane w domu Juvii siedziały i patrzyły z szeroko otwartymi oczami na rozłożone przed nimi zdjęcia z ich wieczoru panieńskiego.

- Kiedy ja… - Mruknęła Erza, która chyba jako pierwsza padała na imprezie.

I teraz się wyjaśniła sytuacja, jak straciła majtki…

- Ale ten to był przystojny… Juvia, mogę zachować to zdjęcie? – Spytała Cana, biorąc jedno do ręki i przyglądając mu się z szerokim uśmiechem.

- Ależ oczywiście! – Potwierdziła Juvia, uśmiechając się niewinnie, choć za te zdjęcia Lucy mianowała ją Królową Zła.

- Dziewczyny… - Powiedziała Levy, rozglądając się po przyjaciółkach. – Lepiej, by chłopcy tego nie widzieli.

- Aye.

~Podobało się? Komentuj!~