One~shot Gray x Juvia

Obiecany One~shocik z Gruvią :3 Ehh, sama nie wiem jak mi to wyszło. Chciałam wymyślić coś fajnego.

Bickslow : Przypominam, że akcja One~shotów jest całkowicie niezwiązana z główną fabułą bloga!

I jakoś tak i na NaLu i na GaLevy mam konkretne pomysły (nie zdradzę, możecie zgadywać :3 Jak kto zgadnie to jakaś nagroda może będzie :3) Ale na Gruvię to za cholerę nie mogłam nic ciekawszego wymyślić :( A zresztą, sami oceńcie :3
EDIT : Bo zapomniałam i mi Ser~chan przypomniała. Ten pomysł z nimfą to był jej ~ ! Gdyby nie ona to bym w życiu tego nie napisała ~ ! Arigatou gozaimasu :*

~*~

Położył plecak na ziemi, spoglądając teraz na spore jezioro.

Zachodzące słońce odbijało się w spokojnej tafli , barwiąc ją w odcieniach czerwieni.

Jutro będzie dobra pogoda… Przynajmniej tyle.

Podszedł do brzegu i usiadł na kamieniu, gapiąc się w wodę. Pozostało mu tylko czekać…

Z cierpliwością spoglądał w wodę, choć sam nie wiedział, ile mu to zajmie czasu…

Nie no, fajna misja.. Musi siedzieć się gapić, aż mu te nie wiadomo co wyjdzie z wody… No super…

Co to miało być? Jakaś nimfa wodna? Miał do niej przemówić, by opuściła to miejsce. Komuś tam niby przeszkadzała, choć on sam nie widział problemu…

Chociaż… Gdzie miała odejść? Skoro to nimfa to potrzebuje do życia swojego żywiołu chyba, nie? A w pobliżu nie było jezior… Ale skoro tak, to skąd ona się tu wzięła? Ehh, za dużo pytań…

Słońce zniknęło, pogrążając świat w mroku. Teraz tylko gwiazdy i księżyc zdobiły ciemne niebo.

A on siedział I czekał. Coraz mocniej czuł ogarniającą go senność. Oczy same mu się zamykały…

Nie, kurde! Przetarł mocno palcami oczy i zamrugał kilka razy, dociskając pięść do ust, kiedy już miał ziewnąć.

Cholera, nie da się tak łatwo!

~*~

- Ech? – Mruknął, przecierając oczy, ale nie otwierając ich.

Chyba jednak zasnął w pewnym momencie… Na dodatek czuł się nieco obolały po spaniu na zimnej, twardej, kamienistej ziemi.

Przeciągając się usiadł.

I, kiedy się wyprostował, poczuł że czołem dotyka czegoś ciepłego. Miękkiego i delikatnego…

Odskoczył momentalnie, otwierając oczy szeroko, by dowiedzieć się, co to.

Kucała przed nim. Dłoń opierała na zarumienionym policzku, przyglądając mu się. Dopiero po chwili zauważył, że była naga.

Wbił spojrzenie w jej twarz, czując jednak, że zrobił się cały czerwony.

- O, wstałeś! – Stwierdziła, jakby teraz dopiero zauważając ten fakt.

Dostrzegł, jak jej ciało się rozmazało. Nie… Jak zmieniło się nagle w strumień krystalicznie czystej wody. I pomknęła do jeziora, z pluskiem wpadając do niego. I znikając, jakby była jego częścią.

Gapił się za nią zaskoczony, nie wiedząc, jak zareagować.

Więc to rzeczywiście ona… No i kurde nie udało mu się z nią pogadać…

Wstał i otrzepał ubranie z ziemi i piachu. Tym razem nie skierował się do jeziora, a do swojego plecaka. Musiał coś zjeść…

Nie wziął jedzenia tyle, by spędzić tu nie wiadomo jak sługo, próbując dogadać się z nimfą. No ale… Jeśli będzie tak uciekać ilekroć on ją zobaczy… Później będzie się tym martwił.

Przeniósł plecak bliżej jeziora i siadając znowu na swoim kamieniu wyciągnął z bagażu kanapki, które sobie spakował.

Jedząc powoli wpatrywał się w gładką, spokojną taflę wody. Jezioro do małych nie należało… Pewno będzie mógł tu łowić ryby, jeśli będzie trzeba. Chyba że Ona będzie miała coś przeciwko…

~*~

Szybko zauważył, że Ona nie pokazuje się, kiedy akurat na to czekał. Musiał więc podjąć inną taktykę.

Kładąc się na ziemi splótł dłonie pod głową. I zamknął oczy.

Udając, że śpi, czekał cierpliwie co z tego wyniknie. I rzeczywiście, nie musiał długo czekać. Usłyszał cichy plusk. Kapanie kropelek. I kroki.

Cień rozszerzył się nad nim, przesłaniając słońce. A więc była… Ale nie ruszał się. Pozwalał jej myśleć, że śpi.

- Otwórz oczy, chłopcze…

Zaraz… Wiedziała, że nie śpi? Nie… Przecież inaczej by nie podeszła, prawda? No ale skoro tak…

Zdezorientowany otworzył oczy. I dostrzegł ją.

Miała łagodną twarz… Niebieskie oczy i włosy, kręcone na końcach. Usta miała lekko rozchylone, kiedy patrzyła na niego z zachwytem. Słodki rumieniec pokrywał jej bladą, gładką skórę.

- Ach… Cudnyś… - Wyszeptała.

Pochyliła się nieco nad nim. Jakby chciała, by ich twarze się zetknęły. Ich usta…

I wtedy jakby oprzytomniała i zdała sobie sprawę, że on nie śpi. Wyrwało jej się krótkie „Oh”, nim cofnęła się odrobinę. Jakby już chciała uciec…

- Czekaj! – Powiedział szybko, zaciskając dłoń na jej nadgarstku.

Nie uciekła. Jego prośba zatrzymała ją. Wpatrzyła się w niego. I znowu miał wrażenie, że odcięła się od świata, błądząc spojrzeniem po jego twarzy.

Co z nią było nie tak?

~*~

To było jak oswajanie. Sam nie mógł wykonać kroku, bo uciekała. Musiał za to pozwolić jej, by sama zbliżyła się do niego kiedy chciała. Najczęściej, kiedy udawał, że śpi lub jest zainteresowany czymś całkiem innym.

Zauważył, że lubiła przychodzić i patrzeć, jak coś zrobi. Więc zaczął strugać. W drewnie, którego pełno mógł znaleźć dookoła, wchodząc te parę kroków do lasu. Koślawe figurki, rysunki, cokolwiek, co i tak mu nie wychodziło.

Ale ilekroć chwytał za kawałek drewna i nóż, ona pojawiała się po chwili obok, by patrzeć, jak jego ręce pracują.

- Jak masz na imię? – Spytał raz, spokojnie nadając kawałkowi drewna pożądany kształt.

- Juvia. – Odpowiedziała bez namysłu, jakby zafascynowana jego zajęciem.

- Ładne imię. Ja jestem Gray. Miło mi cię poznać, Juvio. – Odpowiedział, przenosząc na nią spojrzenie i uśmiechając się do niej.

Dziewczyna zarumieniła się, patrząc na jego uśmiech, jakby się wzruszyła.

Dobrze… Nie uciekła, kiedy okazał zainteresowanie nią. Odłożył na bok niedokończoną figurkę i nóż. Obrócił się do niej. A Juvia, patrząc na niego z poruszeniem, nie odeszła.

- Wyglądasz słodko, kiedy się rumienisz. – Powiedział, przyglądając się jej ślicznej twarzyczce.

Na jego słowa zarumieniła się jeszcze bardziej i potrząsnęła głową, aż jej włosy uderzyły o jej policzki. Nie zauważyła chyba tego.

- Juvia nie wie, co ma powiedzieć… Pierwszy raz Juvia widzi, by ktoś został przy niej dłużej niż kilka godzin! – Powiedziała.

Jej sposób mówienia najpierw wydał mu się dziwny. Ale zaraz potem uśmiechnął się, jakby z rozczuleniem. Wydawała się taka słodka, niewinna… Wyciągnął do niej rękę. A ona, z wahaniem, podała mu swoją. Schyliwszy się lekko złożył nieśmiały pocałunek na wierzchu jej dłoni.

- Więc nic nie mów. – Odpowiedział z uśmiechem.

Dziewczyna, cała już czerwona na twarzy z zawstydzenia, zamknęła w końcu usta, wbijając spojrzenie w swoją dłoń, zamkniętą w ciepłym uścisku jego dłoni.

~*~

Czuła jego ciepło tuż obok niej. Razem, tuż obok siebie, leżeli na ziemi, patrząc w gwiazdy.

Koszula, którą miała na sobie, pachniała Nim. To była Jego koszula. Podnosząc kołnierz aż pod nos wciągnęła głęboko zapach chłopaka, którym przesiąknięty był materiał.

- Zobacz! – Powiedział w pewnym momencie Gray, unosząc rękę wysoko, wskazując na coś na ciemnym, nocnym niebie.

Podniosła spojrzenie. I zdążyła wyłapać wśród setek migoczących światełek spadającą gwiazdę. Jasna smuga przemknęła wśród innych punktów na ciemnym niebie.

- Życzenie! – Powiedziała szybko i zamykając oczy docisnęła dłonie do serca.

„Chcę… Chcę…” Poczuła, że się zarumieniła. Zacisnęła mocniej powieki, zmuszając się, by dokończyć myśl. „Chcę, by Gray-sama nigdy mnie nie opuścił” wyszeptała do samej siebie, ponownie otwierając oczy, by spojrzeć w jasne, ciemne niebo.

Ale nie ujrzała setek jasnych gwiazd i księżyca zdobiącego niebo. Dostrzegła tylko zarys twarzy chłopaka tuż nad nią. Widziała jego oczy, patrzące na nią z uwagą. Między piersiami czuła zimny dotyk krzyżyka, który chłopak miał zawieszony na szyi.

- Jakie masz życzenie? – Spytał cicho.

Czuła jego gorący oddech, który owinął przyjemnie jej szyję, policzki, sprawiając, że zarumieniła się jeszcze bardziej. Ich nosy już się stykały, tak blisko był.

- Juvia nie może powiedzieć… Bo się nie spełni… - Odpowiedziała cicho.

Mimowolnie uniosła rękę i wplotła palce w jego włosy, przesuwając dłonią po jego głowie. Na ten dotyk zbliżył się jeszcze bardziej do niej.

Zamknęła oczy w oczekiwaniu.

Poczuła jego ciepłe usta na swoich. Gorąca fala momentalnie zalała ją, powodując przyjemne mrowienie w każdym skrawku jej ciała. I jakby motylki w brzuchu…

Nie wytrzymała. To było po prostu zbyt wiele jak na nią.

Nim zdała sobie sprawę zmieniła się w strumień wody i pomknęła w stronę jeziora. Chłodna woda zmieszała się z nią. I nagle była obecna w całym jeziorze.

I widziała dokładnie, jak chłopak, zrywając się z ziemi, stanął na brzegu. I patrzył.

Czy to był… Smutek? W jego oczach?

Czemu uciekła? Mogła zostać przy nim…

Czy można to było zaliczyć do pocałunku? Głupie pytanie… Ale ten dotyk był tak delikatny, tak nieśmiały… Jakby tylko upewnienie się, że ta druga osoba nie rozmyśli się na ostatnią chwilę. I ona się rozmyśliła… Nie, nie rozmyśliła. Wystraszyła się. Czego? On będzie musiał odejść… Prędzej czy później…

~*~

- Juvia, musimy pogadać. Wyjdź, proszę. – Powiedział, siadając na brzegu.

I po chwili z wody wpierw wynurzyła się jej głowa, ramiona. Później z wolna reszta jej ciała. Mokre, niebieskie włosy opadały na jej ramiona. Ściągnął swoją koszule i podał jej, grzecznie odwracając wzrok. Kiedy ubrała się i usiadła przed nim, znowu przeniósł spojrzenie na jej twarz.

- O czym Gray-sama chciał porozmawiać? – Spytała.

- Widzisz… Przyszedłem tutaj bo mam pewną misję do zrobienia. – Powiedział.

- Juvia pomoże jak tylko będzie mogła!

- Moja misja… Dostałem zadanie, by przekonać mieszkającą w tym jeziorze nimfę do odejścia. – Wyjaśnił, wbijając spojrzenie we własne dłonie.

Między nimi zapanowała dziwna cisza. On, czekał na jej odpowiedź. Ona zaś była w stanie tylko patrzeć na niego z zaskoczeniem. I przez chwilę nikt nie był w stanie się odezwać.

- Jeśli nie wykonam tej misji, muszę stąd odejść. Jeśli ją wykonam… I tak będę musiał odejść. Więc… Obawiam się, że to będzie mój ostatni dzień tutaj… - Dodał, nie słysząc jej odpowiedzi.

- Juvia… Rozumie… - Powiedziała cicho dziewczyna, zaciskając drżące dłonie.

Nie mógł patrzeć na nią w tym stanie. Wyglądała, jakby miała się rozpłakać…

Nim zdążył się powstrzymać wyciągnął do niej ręce i objął ją mocno, przyciągając do siebie. Po chwili i ona go objęła, opierając czoło na jego ramieniu.

- Więc… Więc Gray-sama i Juvia już… Już się nie spotkają? – Spytała cicho.

Czuł, jak jej usta muskały jego obojczyk kiedy mówiła. To był miłe doświadczenie… Jej dotyk pozostawiał na jego skórze przyjemne mrowienie.

Czuł się… Szczęśliwy, kiedy była obok. Kiedy miał ją w ramionach. Cholera… Zakochać się w nimfie… Wspaniale.

- Chodź ze mną. – Powiedział nagle.

- Ale… Juvia potrzebuje do życia wody i…

- Magnolia leży na brzegu jeziora. Sciliora jest dość duża i…

- Gray-sama tam będzie? – Spytała, przerywając mu.

Spojrzał na nią. I uśmiechnął się szeroko, przesuwając dłonią po jej mokrych włosach.

- Tak, będę tam.

- Więc Juvia pójdzie za tobą, Gray-sama!

~Podobało ci się? Komentuj!~