Dodatek Świąteczny ~ !

Ten dodatek jest jednocześnie małą akcją paringową, dedykacją, pozdrowieniami i prezentami w jednym.

Bickslow : Nie wiem, co brała, by to wszystko w jedno zmieścić, ale cóż...

Nic nie brałam >.<

Kochani, WESOŁYCH ŚWIĄT ~ !
PS. Ten dodatek zrobił pauzę między jednym a drugim rozdziałem o urodzinach Juvii :3 Więc nie bójcie boja, za te parę dni pojawi się druga część naszej Gruvii :3

~*~

Weszła do gildii. Całą oświetlona była kolorowymi lampkami i ręcznie robionymi w większości gwiazdkami, płatkami śniegu, aniołkami… Wszystkim, co tylko kojarzyło się w jakiś sposób ze świętami.

A pośrodku stała ogromna, piękna, cudownie zielona choinka, ozdobiona bombkami, światełkami, świeczkami, łańcuchami. Prawie by upuściła z zachwytu prezenty z rąk. Ale w ostatniej chwili się opamiętała i zacisnęła dłonie na wysuwających się jej już pakunkach. Podeszła do choinki i położyła pod nią kolorowo zapakowane prezenty, wśród wielu już innych.

- Ohayo, Lu-chan! – Usłyszała za sobą znajomy głos.

Odwróciła się, by spojrzeć na przyjaciółkę. Kucnęła obok niej i położyła kilka prezentów pod choinką.

- Ohayo, Levy-chan! – Odpowiedziała wesoło, wstając.

Gildia nawet o wczesnej porze tętniła życiem. A i tak co chwilę ktoś nowy wchodził, przynosząc pod choinkę jeszcze więcej prezentów.

- Wiesz, kto będzie w tym roku Mikołajem? – Spytała Levy, kiedy usiadły za barem.

- Nie. Kto? – Spytała, ciekawa.

Levy nachyliła się jej do ucha i wyszeptała imię.

~*~

Wieczorem w gildii byli wszyscy. Nawet Gildarts. Wszyscy się zebrali w tej wyjątkowej, świątecznej atmosferze. I śmiali się, rozmawiali, pili.

Lucy, Natsu, Gray, Juvia i Erza siedzieli przy jednym stoliku. Chłopcy zaczęli się o coś kłócić, ale Erza nie próbowała nawet ich uspokoić, zajęta swoim ciastem. Juvia ochoczo kibicowała ukochanemu, a Lucy już jakiś czas temu się poddała, opierając głowę na stole.

- Hoł, hoł, hoł ~ ! – Usłyszeli nagle głos.

W całej gildii momentalnie zrobiło się cicho. Drzwi otwarły się szeroko i do środka wmaszerował… Bickslow! Jego strój, zwykle w odcieniach fioletu, był teraz czerwony i miał czapkę Mikołaja głowie, a przez plecy przyrzucony miał duży wór. Ruszający się! Lalki leciały za nim wesoło, śpiewając jakąś kolędę. Po swojemu, czyli w kółko powtarzając jedno czy dwa zdania.

- Hoł, hoł, hoł ~ ! – Zawołał znowu Bickslow, stając przed gigantycznych rozmiarów choinką, pod którą stała również wielka sterta prezentów. – No, dzieciaczki, czas do roboty!

- Do roboty, do roboty ~ !

Bickslow postawił na podłodze wór i otworzył go.

- Wesołych Świąt kochani ~ ! – Ze środka wyjrzała niska, drobna, brązowowłosa dziewczyna z okularami na nosku.

Reneé wyskoczyła z wora, ale oczywiście musiała o niego zaplątać nogą i już po chwili leżała twarzą do podłogi. Szybko wstała i jak gdyby nigdy nic poprawiła okulary i czapkę Mikołaja z dużym, białym pomponem.

- Eee… No tak… Co ja to? Aha, no tak! – Zawołała, uśmiechając się szeroko. Bickslow wziął ją i posadził sobie na ramieniu, by lepszy widok miała na zgromadzonych ludzi (1,5 m wzrostu robi swoje ;( ) – Kochani, tak strasznie się cieszę widząc was tutaj w ten wyjątkowy czas ~ ! Święta Bożego Narodzenia to wspaniały, rodzinny czas. A my wszyscy jesteśmy dla siebie jak jedna wielka rodzina. Nie zapomnijmy o tym, bo to dzięki temu jesteśmy kim jesteśmy. Żaden z nas, bez tej rodzinnej miłości, nie byłby tą samą osobą. Tą osobą, którą każdy z nas kocha. Moi kochani, życzę wam wszystkim, by te Święta były dla was czasem pełnym szczęścia, radości, rodziny i przyjaciół, by na zawsze pozostały w waszej pamięci ~ ! A teraz, to na co każdy czekał ~ ! Prezenty ~ ! – Zawołała.

Bickslow postawił ją z powrotem na ziemi, z tym szerokim uśmiechem, wystawiając język, wziął jeden z prezentów.

I po chwili już kolejne paczki wędrowały do adresatów, niesione przez laleczki Bickslowa. A dzięki jemu i Reneé, którzy to wysyłali prezenty ową „laleczkową pocztą”, stos podarunków stawał się z każdą chwilą coraz mniejszy i mniejszy.

- Ostatnie prezenty wędrują do Serek~chan i Hiya~chan, Sunna~chan, Yasha~chan, Animka~chan, Bree~chan, *moments*~chan, Amisia~chan, Alex13 ~chan, Kotoko~chan, Shini~chan, Desu~chan i Hadesumaru~chan, Zu~chan i wszystkich innych. Dziewczyny (i Hiya~chan), dziękuję wam za cały czas i cierpliwość, jakimi mnie obdarzyłyście. Kocham was wszystkie ~ !

~*~

Rozpakowywali swoje prezenty z szerokimi uśmiechami, ciesząc się, że nawet Reneé wpadła by złożyć im życzenia. Natsu dostał od Lucy album, w którym znajdowały się wspomnienia wszystkich chwil jego i Lucy. Wspomnienia z misji, bilety z ich randki… Wszystko, co ich łączyło. Lucy zaś dostała od ukochanego złoty łańcuszek z czerwonym rubinem w kształcie serca. Gray dostał… Małego, czarnego szczeniaka! Kiedy wyciągnął go z owiniętego wstążką koszyka mały zaraz rzucił mu się na twarz i zaczął go lizać. A Juvia dostała pełnowymiarowego pluszaka-Graya.

Wszyscy ze śmiechem, radością i łzami oglądali prezenty, a Reneé, siedząc na barze, przyglądała się im wszystkim z uśmiechem, machając w powietrzu nóżkami.

- Wesołych Świąt, wesołych Świąt ~ ! – Usłyszała znajome głosiki obok siebie.

I nagle otoczyło ją pięć latających, tak dobrze znanych jej lalek. Z zaskoczenia podskoczyła i prawie że spadłaby z baru, ale w ostatniej chwili została przez kogoś złapana.

- Pięć minut i już chcesz się zabić, samobójczyni.

- Nee, przynajmniej ten jeden raz byłbyś dla mnie miły! Poza tym to twoja wina, twoje lalki mnie wystraszyły! – Odpowiedziała, siadając znowu na barze.

Bickslow usiadł obok niej.

- Wesołych Świąt. – Powiedział, wystawiając przy tym śmiesznie język.

No i można być czasem miłym, co nie? Uśmiechnęła się szeroko do niego.

- Wesołych Świąt. – Odpowiedziała, czując jednocześnie, jak na jej głowie ląduje mały, niedbale zapakowany prezent, postawiony na jej czapce przez Bickslowa.

~*~

Trzymając w rękach dwie grube, ciekawie wyglądające książki wstała ze swojego miejsca.

- Odprowadzimy cię ~ ! – Zawołali jednocześnie Jet i Droy, wstając również.

- Nie, nie trzeba, dam sobie radę. – Odpowiedziała, uśmiechając się do przyjaciół szeroko.

Wyszła z gildii. Było już późno, a ona była zmęczona. Nikt nie będzie miał jej za złe, że poszła nieco wcześniej, prawda?

Idąc przez ulice przytuliła do piersi książki. Jedna była od Jeta. Druga od Droya. Od Lu-chan dostała śliczną, kolorową opaskę do włosów. I parę innych drobiazgów od przyjaciół.

Od Gajeela nic nie dostała. Trudno. Ona mu dała prezent. Znaczy… Poleciał do niego „laleczkową pocztą”. No ale był od niej! Ciekawe, czy mu się spodoba…

Nagle, tuż przed nią wyrosła wysoka, ciemna postać. Pisnęła, cofając się o krok. I w następnej chwili rozpoznała te czerwone oczy, wpatrujące się w nią ciekawie.

- Już zmęczona? – Spytał nieco żartobliwym tonem.

- Hmpf… - Mruknęła pod nosem i wyminęła Gajeela. – Owszem, zmęczona. Wolę nie upić się tak jak ty najwyraźniej masz do tego skłonności.

- Oj, mała…

Hah! Zadziałało! Uśmiechnęła się sama do siebie, wyczuwając nutkę irytacji w jego głosie.

- No co? – Spytała niewinnie.

Wiedziała, że szedł za nią. Nie miała w sumie nic przeciwko. Nawet, kiedy dotarli do jej domu otworzyła drzwi i wszedł za nią do środka.

Odstawiła na stolik prezenty.

- To od ciebie? – Spytał, wyciągając coś z kieszeni.

W jego dłoni dostrzegła po chwili żelazną figurkę przedstawiającą smoka, ze skrzydłami rozłożonymi jak do lotu. I łeb uniesiony wysoko, z rozwarta paszczą, jakby ryczał.

- Tak. Pomyślałam, że ci się spodoba… A jak nie, to możesz ją zjeść. – Odpowiedziała, czując jednocześnie, że się rumieni.

No nie umiała nic lepszego wymyślić! No i przynajmniej na coś się przyda, jeśli mu się nie spodoba…

- Podoba mi się. – Powiedział, stawiając figurkę obok jej prezentów. – Też mam coś dla ciebie. – Dodał.

I znowu sięgnął do kieszeni. Chwilę grzebał, szukając owego prezentu, aż w końcu wyciągnął pogniecione pudełeczko, nawet nie spakowane a tylko przewiązane wstążeczką.

Zaciekawiona otworzyła je. I znalazła w środku śliczną, stalową bransoletkę. Bardziej przypominała smoka, który tworząc koło zaciskał zębiska na własnym ogonie. I miał czerwone oczy. Nie wiedzieć czemu, skojarzył jej się przez nie z Gajeelem…

- Sam zrobiłem… - Dodał jeszcze, oczekując jej reakcji.

- Jest wspaniała! Dziękuję! – Powiedziała z zachwytem, zakładając ją.

Była idealnie dopasowana do jej drobnego nadgarstka. Musiał się bardzo postarać, by ją zrobić… I wyszła ślicznie!

- Super. To ja już pójdę.

- Zaczekaj! – Zatrzymała go.

Obejrzał się na nią zaskoczony. A ona wzięła krzesło. Postawiła je obok niego i stanęła na nim. Tylko po to, by nad ich głowami, zahaczając o lampę, zawiesiła jemiołę.

- Ej, mała, co ty…

Przerwała mu, obejmując dłońmi jego kark i składając na jego ustach pocałunek. W pierwszej chwili był zaskoczony, ale nie kazał jej długo czekać. Objął ją i oddał pocałunek.

- To tak na szczęście… - Wyszeptała, kiedy tylko oderwali się od siebie.

~Podobało się? Komentuj!~