31 : Urodziny

Rozdział mi dość krótki wyszedł... Ale chciałam tą akcję rozłożyć na dwa rozdziały i tak jakoś wyszło...

Bickslow : Ratuj...

A no tak... Ten idiota schlał się bo myślał, że będzie koniec świata i teraz ma efekty...

Bickslow : Umieram...

Kac morderca go wykończy. I muszę się nim zajmować... 

Bickslow : Reneé~chan...

Tak, tak, już idę. Mendo, mówisz tak do mnie tylko jak coś ode mnie chcesz...

~*~

Weszli do gildii razem, trzymając się za ręce. Nie było co ukrywać, że byli parą. Już od dłuższego czasu.

Powitała ich wrzawa i krzyki panujące wewnątrz. Natsu znowu rozwalał połowę budynku. Lucy siedziała przy barze z Levy, Caną i Mirą.

- Gray! Walcz ze mną! – Usłyszał nagle głos.

I nie zdążył się obronić przed nogą, która nagle wylądowała na jego plecach, wysyłając go do przodu. Tymczasem Juvia musiała odejść, bo zawołała ją Mira.

- Natsu, kretynie! – Warknął, podnosząc się szybko i przygotowując do odparcia kolejnego ciosu.

Ale Smoczy Zabójca tylko spojrzał ponad ramieniem, uśmiechnął się i skinął na Graya znacząco.

- O co ci chodzi? – Spytał, teraz już całkiem zdezorientowany.

- Słuchaj, chyba wiesz, że Juvia ma niedługo urodziny. – Powiedział.

Nie, nie wiedział. Wlepił w Natsu zaskoczone spojrzenie, co wywołało u niego tylko śmiech.

- Dobra, teraz już wiesz. Chcemy tu przygotować co nieco, ale będzie problem, jeśli ona to zobaczy. Więc będziesz musiał trzymać ją  dala od gildii.

Analizując wszystko, czego się dowiedział, nagle zadał sobie pytanie : Kiedy w takim razie zdąży jej kupić prezent?! Cholera…

- Dobra, niech wam będzie.

- Broń się! – Krzyknął nagle Natsu i jego pięść uderzyła Gray’a w żuchwę.

~*~

Powoi, niechętnie otwarł oczy. Jak mu się nie chciało wstawać… To po co wstaje?

Rozejrzał się dookoła. Choć nie wiedział po co, skoro ułożenie wszystkiego w swoim własnym domu znał na pamięć. Jedyne co było inaczej to ubrania rozrzucone po podłodze.

- Gray-sama… - Usłyszał ciche mruczenie przy sobie.

Spojrzał w tamtą stronę. I dostrzegł Juvię, tak słodko śpiącą, z lekkim uśmiechem i rumieńcem przytulona do niego.

A więc śniła o nim… Miłe.

Objął ją mocniej i przytulił się do niej, z cichym postanowieniem nie wstawania. Jej dłonie wplotły się w jego włosy, przytulając go do siebie.

To dzisiaj… Dzisiaj miała urodziny. A on nie miał dla niej prezentu. Cholera… I na dodatek będzie musiał cały dzień trzymać ją z dala od gildii! Kiedy on załatwi dla niej jakiś prezent? No nic.. Coś się wymyśli.

Pozwolił, by ciepło jej ciała, jej delikatna i miękka skóra odegnały z jego umysłu wszelkie myśli. I z przymkniętymi oczami, zapominając o świecie, czekał, aż jego ukochana się obudzi.

Przesunął dłonią po jej nagiej talii. Po jej biodrze. Zsunął się nieco na udo. A potem powędrował z powrotem.

- Nie śpisz już, Gray-sama? – Usłyszał szept.

- Nie śpię. – Powiedział z uśmiechem, całując ją wolno po szyi. – Wyspałaś się?

- Z Gray-samą nie da się wyspać… - Odpowiedziała z cichym chichotem.

- Oj, bo będę miał wyrzuty sumienia.

- To miał być komplement!

Przyciągnęła go bardziej do siebie, pozwalając, by wtulił twarz w jej piersi. Tak miękkie i ciepłe… Idealne. Czuł jej dłonie, bawiące się jego włosami.

- Nie wstawajmy jeszcze. Tak jest dobrze.

- Dobrze. Juvii się nie spieszy. Juvia jest szczęśliwa. – Odpowiedziała.

I tak pozostali. Nie wiedział, jak długo. Mogły to być minuty, mogły i godziny. Nie miało to dla niego znaczenia. Tak długo, jak byli razem, nic innego nie liczyło się. Po prostu byli blisko. Byli razem. To sprawiało, że czuł się szczęśliwy.

- Juvia… Nie idźmy na razie do gildii… Spędźmy na spokojnie nieco czasu razem. – Powiedział, dalej wtulony w nią. W odpowiedzi usłyszał cichy pomruk dziewczyny.

~*~

Szli powoli, niespiesznie przez park. Ich splecone ze sobą dłonie w rytm kroków kołysały się między nimi.

A oni napawali się ciszą i spokojem panującym dookoła. Lekki wiatr targał ich ubraniami. Zapach kwiatów, drzew unosił się dookoła. Gdzieś tam zaćwierkotał wesoło jakiś ptak, tylko bo to, by inny mu odpowiedział.

Cholera!

On nie da rady załatwić dla niej prezentu. Co powinien zrobić? Ma spędzić z nią tyle czasu poza gildią, by przyjaciele zdążyli wszystko przygotować.  Nie wiedział, jak długo im to zajmie. Ale cały ten czas musiał trzymać ją przy sobie.

W sumie to specjalnie trudne zadanie nie było. Juvia samym faktem że trzymali się za ręce traciła kontakt z rzeczywistością… Więc nie będzie problemu zadbać, by nie wpadła czasem do gildii.

~*~

- Cana, widzę cię! – Zawołała w kierunku kobiety, która cichaczem próbowała podkraść nieco trunków.

A przecież one były zarezerwowane na dzisiejszy wyjątkowy dzień! Klnąc pod nosem Erza przekręciła nieco głowę, by spojrzeć w innym kierunku.

- Natsu, nie spal tych kwiatów! – Powiedziała głośno.

Chłopak ustawiał właśnie wraz z Lucy wazony z kwiatami, by nadać gildii przynajmniej na ten jeden raz lepszy wygląd.

- Gajeel, ten transparent jest krzywo!

Stojąc na wysokiej drabinie Smoczy zabójca przybijał do filarów wielki, czerwony pas materiału z wymalowanymi na nim żółtymi „Wszystkiego Najlepszego Juvia!”. Z drugiej strony pomagał mu Makarov, korzystając ze swojej Magii Tytana.

Wszyscy magowie uwijali się dookoła, przygotowując gildię na urodziny ich przyjaciółki. A Erza dbała o to, by wszystko zostało odpowiednio przygotowane.

- Cana, mówiłam coś! – Zawołała zirytowana, kolejny raz przyłapując kobietę na podpijaniu.

- Erza, chodź na chwilkę!

Słysząc wołanie Miry skierowała się na zaplecze, mając nadzieję, że ta chwila jej nieobecności nic nie zaszkodzi.

- Spójrz, jak myślisz? – Spytała Mira, z uśmiechem wskazując na wielki tort.

Czekoladowo-śmietankowy tort cały pokryty był błękitną, lukrową polewą. I oczywiście wszędzie przyozdobiony był różyczkami i innymi słodkimi dekoracjami.

- Wygląda… Pysznie… - Powiedziała Erza, gapiąc się jak zaczarowana w ciasto.

Ciasto… Ciasto… Mniam! Potrząsnęła głową, wyrzucając z umysłu myśli o torcie. Później będzie na niego czas! Na razie…

- Aaa! Natsu, kretynie! – Usłyszała krzyki z Sali.

Czując już rosnącą irytację wyszła z zaplecza, by sprawdzić, co się stało.

I miała cholera rację, by nie zostawiać ich samych! Nie wiedziała jakim cudem, ale wielki transparent palił się, a wraz z nim parę bukietów. Gajeel właśnie podnosił się z podłogi, a Makarov, w swojej normalnej już postaci, dmuchał w poparzone dłonie. Kapelusz Jeta również się palił, ale szybko ugasiła go Levy.

- Natsu. – Zaczęła Erza, podchodząc do chłopaka.

- Eee… He-ej, E-erza! – Powiedział, trzęsąc się już ze strachu. – No b-bo mi się k-kichnęło i jak-koś t-tak wyszło… - Próbował się wytłumaczyć.

Ale jej pięść wbita w jego twarz skutecznie go uciszyła. Natsu przeleciał przez całą gildię i uderzywszy o drzwi otwarł je, lądując w końcu na ulicy.

~*~

- Jeszcze nie otwieraj oczu. – Powiedział, trzymając ją za dłoń i prowadząc ja tak, by się o nic nie potknęła czy przewróciła.

Drugą ręką wymacał drzwi gildii i otworzył je. Happy, który wcześniej dał mu znak, że wszystko gotowe, wleciał cicho do zaciemnionego pomieszczenia.

- Dobrze, otwórz.

I w momencie, w którym Juvia wykonała polecenie, wszystkie światła zapaliły się, oświetlając wnętrze gildii.

~Podobało się? Komentuj!~